Kəlbəcərə qayıdacağım günü gözləyirəm – Əməkdar müəllimlə söhbət

Dağlara söykəyən, ondan güc alan Kəlbəcər otuz ilə yaxın bu torpağın sahibini gözlədi, bu dövr ərzində bu yurdun insanları da ümidlərini itirməyərək doğma məskənlərinə gedən yolun bir gün açılacağına və yenidən orada onlar üçün bir həyatın başlayacağına inandılar.

Nəhayət, o gün gəldi… Qırılmaz iradənin, misilsiz qəhrəmanlığın nəticəsində Kəlbəcər yenidən azad nəfəs aldı. Artıq 25 noyabr bu ucalığın, bu tarixi qayıdışın günü kimi qeyd olunur - Kəlbəcərin Azadlığı Günü kimi.
Ölkə başçısı İlham Əliyevin imzaladığı müvafiq sərəncama əsasən, artıq 25 noyabr Kəlbəcər Şəhəri Günü kimi qeyd edilir.

Şəhərə ilk köç karvanı bu il avqustun 21-də yola salınıb, bu da Böyük Qayıdışın real nəticəsidir.
Dirçələn Kəlbəcər hərtərəfli inkişaf edir. Respublikanın müxtəlif şəhər və rayonlarında məskunlaşan sakinləri bu inkişafın parçası olmaq, yurda qayıtmaq üçün səbirsizlənirlər.

"Azərbaycan müəllimi" həmin şəxslərdən biri, Əməkdar müəllim Sakibə Ələsgərova ilə həmsöhbət olub.
Sakibə Ələsgərova Kəlbəcər şəhərində doğulub. Orta təhsilini də elə burada alıb. 1980-1984-cü illərdə Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin (ADPU) Filologiya fakültəsinin fərqlənmə diplomu ilə bitirib. 1988-1992-ci illərdə aspirantura təhsili alıb.

1984-cü ildən indiyə qədər Kəlbəcərin məktəblərində ixtisası üzrə Azərbaycan dili və ədəbiyyat müəllimi kimi fəaliyyət göstərir. 2005-ci ildən ADPU-nun Dünya ədəbiyyatı kafedrasında müəllim, baş müəllim işləyir. Hazırda isə Ədəbiyyat kafedrasının dosentidir.

Sahibə müəllim fəaliyyəti dövründə bir çox diplom və fərmanlarla, 2016-cı ildə isə təhsil naziri tərəfindən “Fəxri Fərman”la təltif edilib. 2017-ci ildə Əməkdar müəllim, 2018-ci ildə “Media” mükafatı, “Qızıl Qələm” mükafatı laureatı olub, 2019-cu ildə “Ən yaxşı vətənpərvər tədqiqatçı alim qızıl medalı”na layiq görülüb, “Qızıl çələng” mükafatı alıb. 44 günlük müharibə dövründə vətənpərvərlik mövzusunda etdiyi məruzələrə görə “Heydər zirvəsi” medalını alıb.

2018-ci ildə keçirilən Azərbaycan Müəllimlərinin XV Qurultayının nümayəndəsi olub.

Sahibə müəllim ilk fəaliyyətinə Çəmənli kəndində təyinatla başladığını deyir. Bir neçə müddət bu kənddə fəaliyyət göstərib.

"Gənc idim. Tədbirlərdə aktivlik göstərir, hər birində iştirak edirdim. Ancaq çox çəkmədi bu tədbirli, kəlbəcərli günlərimiz, əlimizdən alındı. 1993-cü ildən məcburi köçkünlük həyatımız başladı. İlk olaraq Oğuz rayonuna gəldim. Bir müddət burada Xalxalda yerləşən məktəbdə, sonra isə Bakıda fəaliyyətimi davam etdirirdim".

Həmsöhbətim Bakıya gəlişinin səbəbinin aspirantura təhsili olduğunu, sonralar elə burada Suraxanı rayonunda fəaliyyətə davam etdiyini bildirir.

"Yurd həsrəti insanı bir an belə rahat buraxmır. Çətin olsa da, hər şey davam edir və biz davam edən həyatla ayaqlaşmalıyıq. Bakıya gəldikdən sonra Kəlbəcərin 23 nömrəli tam orta məktəbində dərs dedim. Artıq 31 ildir ki, buradayam. Məktəb yanvar ayından 346 nömrəli şəhər məktəbi kimi fəaliyyət göstərəcək".

100-dən çox elmi və 50-dən çox publisistik məqalə müəllifi olan həmsöhbətim yeni kitablar, məqalələr üzərində işləyir.

"13 may 2025-ci ildə filologiya elmləri doktoru elmi dərəcəsi almaq üçün “1941-1946-cı illər Cənubi Azərbaycan milli hərəkatının bədii ədəbiyyatda inikası” adlı dissertasiya işini müdafiə etmişəm. Əsas tədqiqat sahəm Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatıdır. İllərdir fəaliyyət göstərməyimə baxmayaraq, özüm də tələbəyəm deyə bilərəm. Yəni mən elə hiss edirəm. Həm tələbələr, həm də şagirdlərlə işləyirəm. Dünən dərs dediyim şagirdlərin çoxu bu gün tələbəmdir. Dərs dediyim şagirdlərimin əksəriyyəti artıq ailəlidir, övladları var. Hər biri mənim nəvəmdir. Sayını isə dəqiq deyə bilmərəm".

Müsahibim şagirdləri ilə görüşlərindən, onların münasibətlərindən də söhbət açır.

"Fərqli illərdə dərs dediyim şagirdlərimin çoxunu görürəm. Yanaşmaları o qədər fərqli olur ki! Hər dəfə “Nə yaxşı ki, mən müəllimliyi seçmişəm”,- deyirəm. Hər biri ilə xatirəm var. İlk gün sinfə daxil olmağımdan bu günə qədər. Bayramların hər birində göndərdikləri mesajlar, xoş sözlər, yazdıqları xatirələr məni necə də fərqli hiss etdirir. Bax, əməyin, zəhmətin nəticəsidir bu. Onların hər birini görəndə həm sevinir, həm kədərlənirəm. Fərqli duyğuları bir arada yaşayıram. Bəlkə də niyə kədərli olduğumu soruşacaqsınız. Çünki ötən illərimiz, yaddaqalan xatirələrimiz var. Hər biri övladım kimi doğma, əzizdir və övladının layiqli yerlərdə olması hər bir valideynin arzusudur".

Əməkdar müəllim keçmiş və müasir dövrün şagirdlərini müqayisə edərək aradakı fərqlərin daha qabarıq olduğunu qeyd edir:

"Sizə bir nüansı bildirmək istərdim. Əvvəlki şagirdlər sanki etik qaydalara daha bağlı idilər, çərçivələri gözləyirdilər. Əsas məsələ bizim onları bu çərçivədə saxlamağımız yox, özlərinin qoyduğu, yaratdığı idi. Məsələn, keçmiş şagirdlərimdən hansısa biri məni görəndə utanır, yanında övladı varsa, onu "gizlətməyə" çalışır. Belə məqamlarda onlara qarşı çıxıram, axı uşaqlar bizim gələcəyimizdir. Bəzən dəcəllik adı altında uşaqlara ciddi yanaşılmır. Bu, böyük problemdir. İstiqamət ailədən gəlməli, məktəbdə davam etdirilməlidir. Bəli, bu, birgə şəkildə nizamlanmalıdır. Təktərəfli heç bir nəticəyə nail olmaq mümkün deyil. Evdən başlayan bir quruluş var və bu, hardasa qırılmamalıdır. Belə deyim: valideyn-şagird-müəllim üçbucağı hər zaman aktiv olmalıdır. Əks halda uğursuzluq qaçılmazdır".

Sahibə müəllim yekunda köçlə Kəlbəcərə dönəcəyi günü gözlədiyini deyir. Bu gün azadlığını Kəlbəcərdə qeyd edən sakinlər kimi. Bu gün ilk dəfədir ki, Kəlbəcər sakinləri ilə azadlığını qarşılayır.
Azadlığın mübarək, doğma Kəlbəcər!