Bəxtiyar Vahabzadənin 100 illiyinə həsr olunmuş tədbir keçirilib

Şəki şəhərinin bugünkü ab-havası qeyri-adi bir sükunət, içi sözlə dolu poetik bir nəfəs daşıyırdı. Qış gününün sərt soyuğunu yararaq içəri dolan günəş şüaları sanki şair ruhunun işığını xatırladırdı. Qədim karvansaraların daş divarları, əsrlərin yaddaşı ilə cilalanmış küçələr, çinarların saldığı uzun kölgələr bu gün bir nəfəsə toplaşmış kimi idi. Sanki Şəki bütöv bir şəhər olaraq Bəxtiyar Vahabzadənin 100 illik yubileyinə ehtiramını bildirir, bu böyük şairin sözünü, ruhunu, nəfəsini yenidən yaşadırdı. Elə bu ruhla “Azərbaycan müəllimi”  olaraq biz də Şəki şəhər 5 nömrəli tam orta məktəbin təşkil etdiyi, gün ərzində poetik ab-hava ilə yoğrulan tədbirdə iştirak etdik.

Məktəbə daxil olan andan hiss edilirdi ki, burada adi bir tədbir yox, bir xatirə məclisi, bir poeziya mərasimi başlayır. Şairin ömrünü və poeziyasını əks etdirən guşələr xüsusi zövqlə hazırlanmışdı. Bu tədbirin təşkilində iştirak edən Azərbaycan dili və ədəbiyyat müəllimlərinin əməyi bir yana, onların yetişdirdiyi şagirdlərin bu məsuliyyəti necə sevə-sevə daşıdıqları da hər addımda hiss olunurdu.

Konfrans boyu səslənən xatirələrdən və çıxışlardan bir məqam aydın görünürdü: bu məktəbdə bir çox müəllimələrə dərs demiş Şəki təhsil sektorunun nümayəndəsi Gülxar Salamova bir vaxtlar birbaşa Bəxtiyar Vahabzadənin tələbəsi olmuşdu. Onun tədbirdə səsləndirdiyi fikirlər, Bəxtiyar müəllimin auditoriya mədəniyyətindən danışarkən istifadə etdiyi səmimi ton, şairin dərs dediyi illərin ab-havasını bu gün yenidən yaşatdı. O, Bəxtiyar müəllimin dərslərini xatırlayaraq bildirdi ki, şair auditoriyaya yalnız şeir öyrətməzdi, düşüncə öyrədərdi. Tələbələrini misranın arxasındakı duyğunu görməyə, sözün içindəki məsuliyyəti dərk etməyə yönəldərdi. Gülxar müəllimin “Bəxtiyar Vahabzadə dərsə girəndə sükut belə danışırdı” deməsi zalda poetik təbəssüm yaratdı.

Tədbirin elmi hissəsində məktəbin müəllimlərinin məruzələri xüsusi rəğbət qazandı. Ləman Abdullayevanın “50 yaşlı müəllimdən, 100 yaşlı şairə məktub” adlı məqaləsi tədbirin ən çox alqışlanan çıxışlarından biri oldu. O, yaradıcılığında və pedaqoji fəaliyyətində Bəxtiyar poeziyasının işıq rolunu oynadığını vurğulayaraq səmimi və düşüncəli bir məktub tonunda şairə müraciət edirdi. Ləman müəllim  qeyd edirdi ki, müəllim ömrünün hər ili insanı daha çox sözün işığına, poeziyanın dərinliyinə aparır və bu yolun başında da Bəxtiyar Vahabzadə dayanır. Nərmin Musayevanın “Bəxtiyar Vahabzadə poeziyasında insan duyğuları” adlı məruzəsi isə şairin yaradıcılıq çalarlarını elmi dəqiqliklə analiz edir və onun poetikasının əsas gücünü – duyğuların dərinliklərinə nüfuz etmə qabiliyyətini – aydın şəkildə ortaya qoyurdu. O, bildirdi ki, Bəxtiyar Vahabzadənin şeirləri insanın daxili aləminin səsi, ruhun öz-özü ilə söhbətidir və məhz buna görə bu poeziya hamıya doğma gəlir.

Məruzələrdən sonra səhnənin atmosferi dəyişdi və tədbirin bədii hissəsi başladı. Şagirdlərin hazırladıqları səhnəciklər, şeirlərdən parçalar, poemaların dramatik təqdimatları o qədər məharətlə qurulmuşdu ki, bir anlıq məktəbin zalı sanki kiçik bir teatr səhnəsinə çevrilmişdi. Şagirdlərin mimikası, səs tonu, seçdikləri misraların vurğusu, səhnənin ritmi göstərirdi ki, bu hazırlıq yalnız məşq deyil, həm də böyük məsuliyyət hissi ilə icra olunub. Bəxtiyar Vahabzadənin “Fəryad” pyesi, “Vətən” qəzəli, “Tənha məzar”, “Vicdan” kimi əsərlərinin motivləri üzərində qurulan səhnələr zalda duyğulu anlar yaratdı və şagirdlərin şair çoxqatlılığını necə dərindən dərk etdiklərini nümayiş etdirdi. Bədii hissəyə baxarkən belə bir nəticəyə gəlmək olurdu ki, Şəki torpağı hələ bir çox söz ustadları yetişdirəcək; çünki burada şeir əvvəlcə dərsdə deyil, qəlbdə başlayır.

Tədbirdə iştirak edən digər qonaqlar da öz çıxışları ilə şair ömrünün zənginliyini yeni bucaqlardan işıqlandırdılar. Şair Musa Həşimov Vahabzadə poeziyasını “dərdi də, sevinci də özündə daşıyan bir xalq nəfəsi” adlandıraraq böyük şairi xatırlatdı və onun misralarından parçalar səsləndirdi.

Bəxtiyar Vahabzadə adına ev-muzeyin müdiri Elşən Zəkəriyyəyev şairin ailə arxivindəki xatirələrdən söz açaraq onun şəxsi dünyasının poetik mahiyyətini qısa nüanslarla tədbir iştirakçılarına çatdırdı. O bildirdi ki, muzeydə qorunan əşyalar, fotolar, məktublar yalnız tarixi sənəd deyil, həm də Bəxtiyar düşüncəsinin susmayan davamçısıdır. Əməkdar müəllim Bəşarət Yusifov çıxışında ustad şairin dərs metodikasından, tələbələrə yanaşma tərzindən danışaraq bildirdi ki, şairin auditoriya mədəniyyəti indiki müəllimlər üçün də nümunədir və bu gün bu məktəbdə gördüyü mənzərə onu vaxtilə Bəxtiyar Vahabzadənin dərs dediyi günlərə qaytardı.

Şəki–Zaqatala Regional Təhsil İdarəsinin nümayəndəsi Elxan Abdullayev isə tədbirin təşkilatçılığını və pedaqoji əhəmiyyətini yüksək qiymətləndirərək bu cür tədbirlərin şagirdlərin nitq bacarıqlarına, ədəbi duyumuna müstəsna təsir etdiyini vurğuladı.

Məktəbin direktoru Gülnarə Nəsibova qeyd etdi ki, məktəbdə bu cür tədbirlərin keçirilməsi artıq ənənəyə çevrilib və bu ənənə həm unudulmaz şairin xatirəsinə dərin hörmək və ehtiram, həm də şagirdlərin ədəbiyyatla canlı təmasda olmasına xidmət edir. Onun fikrincə, şagirdlərin Bəxtiyar Vahabzadənin əsərlərini səhnədə canlandırması onların yalnız qiraət bacarığını deyil, həm də düşüncə dərinliyini formalaşdırır. Bu isə müəllim əməyinin ən gözəl göstəricilərindən biridir.

Şəki məktəbinin bu tədbiri bir daha sübut etdi ki, poeziya ölmür, şairlər ölmür, onların şeirləri dövr dəyişdikcə yenidən doğulur. Bu gün səhnədə şeir deyən, poemalardan parçalar səsləndirən uşaqlar sabahın şairləri, yazıçıları, müəllimləri ola bilər.

“Azərbaycan müəllimi” olaraq bu tədbirdən ayrılarkən bir düşüncə içimizdə daha da möhkəmləndi: Şəki şəhərinin ziyalı müəllimləri hələ çox Bəxtiyarlar yetişdirəcək. Çünki bu torpaqda poeziya addımlarla deyil, nəfəsi ilə yaşayır:

Səndən doymaq olarmı, həyat sən nə şirinsən!
Ancaq hamının deyil, sən həyatın qədrini yalnız bilənlərinsən!..
Özünü bu dünyada heç kəs qonaq sanmamış,
Ancaq ömrün özü də bərabər paylanmamış.
Ömür paylanan zaman görün kimə nə düşdü
Üç yüz il boz qarğaya, on il şahinə düşdü.
Həyat sən nə şirinsən, kim səndən doydu getdi?
Gedənlər bu dünyada qəlbini qoydu getdi.