Toyunda özünə şəhidlik arzulayan gənc - Milli Qəhrəman Pəncəli Teymurov xatirələrdə

Astara rayonunun Əzərüd kəndində doğulan və B.Rüstəmov adına Asxanakəran tam orta məktəbində təhsil alan Pəncəli Teymurovun adı bu gün təkcə bölgənin deyil, bütün Azərbaycanın qüruruna çevrilib. 2025-ci ilin noyabrında ona ölümündən sonra “Milli Qəhrəman” adı verilməsi bu böyük insanın həyat yoluna yeni bir işıq saldı.

Hərbi xidmətini başa vurduqdan sonra Azərbaycan Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrinin kəşfiyyatçı-diversant taborunda çalışan gizir Pəncəli Teymurov 2016-cı ilin aprel döyüşlərində həlak olub. O,  Azərbaycan–Ermənistan təmas xəttində baş verən atışma zamanı Tərtər istiqamətində düşmənlə döyüşüb və döyüş dostları - Murad Mirzəyev, Samid İmanov, Mühid Orucovla birgə Talış yüksəkliklərinin alınmasında iştirak edib.

Aprelin 3-də dünyasını dəyişən Pəncəli hərbi tapşırıqları uğurla başa çatdırdığına görə müxtəlif mükafat və medallarla təltif olunub.

“Azərbaycan müəllimi” olaraq biz də Milli Qəhrəmanımızın sinif yoldaşlarını və müəllimlərinin yaddaşında yaşayan Pəncəlinin izlərini toplayıb oxuculara çatdırmağı öz mənəvi borcumuz bildik. Bu xatirələr həm də məktəbin, müəllimin və sinif yoldaşlarının bir gəncin formalaşmasında oynadığı mühüm rolu göstərir.
Onun haqqında danışanların səsi titrəyir, lakin hər kəlmələrində qürur hissi var. Pəncəlini yaxından tanıyanlar onun uşaqlıqdan necə iradəli, mərd olduğunu, vətən sevgisi daşıdığını söyləyirlər.

“Vətənim üçün hər şeyə hazıram”

“Pəncəlini xatırlayanda ilk olaraq işıq saçan gülüşü, sakit, düşündürücü baxışları gözümün önünə gəlir”, – deyə sinif yoldaşı, hazırda ingilis dili müəllimi kimi fəaliyyət göstərən Yusif Nurəliyev söhbətə başlayır.

Onların məktəb həyatı birlikdə keçib, 1986–1998-ci illərdə eyni sinifdə oxuyublar. Yusif deyir ki, Pəncəli çox danışan deyildi, amma bir kəlmə desə belə, həmin sözün çəkisi, mənası olardı:

“O, başqalarının fikrinə hörmət edən, mehriban, dərin düşüncəli bir gənc idi. Məktəbdə bizə adi bir gənc kimi görünürdü, amma onun içində böyük bir vətən eşqi vardı. O, həmişə “Vətənim üçün hər şeyə hazıram” kimi sözlər deyərdi, amma biz onu sadəcə ciddi, lakin mehriban sinif yoldaşı kimi tanıyırdıq. Mən onu daha çox dərslərdən sonra birlikdə evə gedərkən, sinifdəki zarafatlarından, futbol oyunlarından, gənclik arzularından danışarkən xatırlayıram”.

Pəncəli hələ məktəb illərində orduda xidmət etmək istədiyini deyirmiş. Sinif yoldaşları bunu gənclik arzusu kimi görsə də, o bunu həyatının çağırışı kimi qəbul edirmiş. 1999-cu ildə hərbi xidmətə çağırılması ilə Pəncəli öz yolunu seçir. Uzun illər Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrdə kəşfiyyatçı-diversant kimi xidmət etməsi də elə həmin illərdəki niyyətinin davamı olur.

“Məktəb illərindən sonra da görüşəndə “Mənim üçün ən böyük mükafat Vətənim uğrunda xidmət etməkdir”, – deyirdi. Onun bu arzusu, bu fədakarlığı əvvəllər bizə sadəcə söz kimi gəlirdi. Amma 2016-cı ilin Aprel döyüşlərində Pəncəli o arzunu gerçəkləşdirdi. Talış yüksəkliklərinin azad olunmasında iştirak edərək 3 aprel 2016-cı ildə qəhrəmancasına şəhid oldu”.

“Əsgərlikdən sonra mənə geri dönüş yoxdur…”

Pəncəlinin həm əmisi oğlu, həm də 11 il parta yoldaşı olan Teymur Teymurov deyir ki, onların sinfində 17 şagirdin 11-i əlaçı olub və Pəncəli də həmin əlaçılardan biri idi.

Teymur Pəncəlinin qətiyyətini belə xatırlayır:

“Deyirdi ki, əsgərlikdən sonra mənə geri dönüş yoxdur. Xalqımızın başına gələn faciəni düşmənə yaşatmadan rahatlıq tapmayacağam. Biz təhsilimizi davam etdirdik, amma qardaşım Pəncəli həmişə Vətən həsrəti ilə alovlanırdı. Hər zaman deyirdi ki, düşməndən qisasımızı almadan mənə rahatlıq yoxdur. Pəncəli Teymurov həqiqətən mərd və dövlətinə sadiq adam idi”.

Teymur son dəfə yas mərasimində onunla görüşdüyünü və bu xatirəni heç vaxt unutmadığını deyir. Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrdə xidmət edən Pəncəli işindən danışmaz, ona verilən sualları ustalıqla qarşısındakına yönəldərmiş.

“Bu, mənim onunla son görüşümün ən ağır və ən dəyərli xatirəsidir. Allah qəhrəmanımıza rəhmət eləsin”.

“Uşaqlıqda hər günümüz bir keçirdi…”

Baladdin Qurbanov deyir ki, Pəncəli onun üçün sadəcə sinif yoldaşı deyil, qardaş olub. Pəncəli hər gün babasına kömək üçün onların qonşuluğuna gələrmiş:

“Biz çətinliklə böyümüşük. Pəncəli həmişə deyirdi ki, aparsaydılar, gedərdik müharibəyə. Uşaqlıqdan hərbçi olmaq arzusu vardı”.

Baladdin onu dürüst, haqqsevər, ədalətli biri kimi xatırlayır. Pəncəlinin ən böyük arzusu isə şəhidlik olub.

“Pəncəlinin gözlərindəki intiqam hissini açıq görürdüm”

Pəncəlinin beşinci sinifdən on birinci sinfə qədər sinif rəhbəri olmuş müəllimi Möhübbət Qurbanov onu belə xatırlayır:

“Xocalı faciəsi barədə danışanda Pəncəlinin gözlərindəki intiqam hissini açıq görürdüm. Fiziki cəhətdən çox sağlam, qorxmaz bir gənc idi. Hərbi xidmətdən sonra orduda qalması xarakterinə uyğun idi. Aprel döyüşlərində qəhrəmancasına vuruşdu və şəhid oldu”.

“Öz toyunda şəhidlik arzulayan ilk gənc…”

Pəncəlinin təhsil aldığı məktəbin o dövrdəki direktoru Ramiz Gənciyev isə iki hadisəni xüsusilə xatırlayır. Uşaqlıqda meşədəki böyük fıstıq ağacına bıçaqla tank şəkli çəkməsi və öz toyundakı sözləri:

“2013-cü ildə toyunda mikrofonu əlimdən alıb dedi ki, arzum budur: torpağım, Vətənim uğrunda şəhid olum. Öz toyunda şəhidlik arzulayan gənci ilk dəfə görürdüm”.

Ramiz müəllim deyir ki, Pəncəlinin Aprel döyüşlərində şəhidliyi onun ürəyindən keçənin taleyinə yazılmasıdır.

Bu gün Milli Qəhrəman Pəncəli Teymurovu tanıyan hər kəs eyni fikirdədir: o, uşaqlıqdan xalqının ağrısını ürəyində gəzdirən, vətən sevgisini sözlə yox, əməllə göstərən, qorxmaz, düzgün və əsl igid kimi böyüyüb. Belə qəhrəmanların xatirəsini yaşatmaq isə hamımızın borcudur.